Γνωστά παραμύθια

Λύκος , Αλεπού Και Γάιδαρος

Ήτανε μια φορά ένας γάιδαρος παχύς και θρεμμένος και βόσκαγε στο λιβάδι. Τον βλέπει μια αλεπού,και τον ωρέχτηκε. Πάει στον λύκο : - Έλα να δεις , λύκε, ένα γάιδαρο. Αμάν πράμα για φαγί! - Πάει ο λύκος, τον βλέπει, και αρχίσανε να τρέχουνε τα σάλια του. - Ξέρεις τι να κάνουμε, λύκε; λέει η αλεπού. - Τι; Εσένα κόφτει το κεφάλι σου. - Ν' αγοράσουμε μια βάρκα και να την φορτώσουμε ελιές, να πάρουμε και τον γάιδαρο μαζί για ναύτη και, άμα βγούμε στο πέλαγος, να τον φάμε. Άιντε συ, σύρε να πάρεις μια βάρκα κ' εγώ πα να συμφωνήσω με τον γάδαρο. Πάει ο λύκος, αγοράζει μια βάρκα, και την φορτώνει ελιές. Πάει κ'η αλεπού παίρνει το γάιδαρο, κατεβαίνουν στο γιαλό, μπαίνουν μέσα στη βάρκα. Άμα ήρθανε καταπέλαγα, λέει η αλεπού: - Καλά! Εμείς τώρα ταξιδεύουμε, αμ' ποιος ξέρει αν θα πάμε ζωντανοί. Για καλό και για κακό ελάτε να ξεμολογηθούμε. Γίνεται ο λύκος πνευματικός, ξεκινά την αλεπού πρώτα. - Τι αμαρτίες έκαμες , κυρα αλεπού; - Έκλεψα καμπόσες όρνιθες κ' έφαγα κάτι άλλα αγριμέλια , λαγοί ,μαγοί , κουνέλια , να , τέτοια πράγματα έπνιξα κ' έφαγα. - Τίποτες σπουδαίο, κυρα αλεπού , τι δουλειά σου έκαμες. Έλα τώρα ξεμολόγα με και συ. - Λεγε, τι αμαρτίες έκαμες; - Έφαγα καμπόσα πρόβατα, καμπόσα κατσίκια , καμπόσ' αγελάδια. - Α, μικρά πράματα,λύκος είσαι, τι δουλειά σου έκαμες και συ. Ύστερα λέει ο λύκος στο γάιδαρο : - Έλα και συ , κυρ γάιδαρε , να μας πης τι αμαρτίες έχεις ; - Εγώ , λέει ο γάιδαρος , μια φορά , όντας φορτωμένος μαρούλια , γύρισα κ' έκοψα ένα φύλλο , γιατί τα λιμπίστηκα , και το' φαγα . - Α! κυρ γάιδαρε , είπανε κ' οι δυο μαζί : - Έφαγες το μαρουλόφυλλο χωρίς λάδι , χωρίς ξύδι , και πως δεν επνιγήκαμε σε τούτο το ταξίδι! - Η αμαρτία σου είναι μεγάλη και πρέπει να σε φάμε. - Βρε αμάν. - Όχι , πρέπει να σε φάμε . - Καλά , λέει ο γάιδαρος , μον' ο πατέρας μου , όταν πέθανε , μου έδωκε μια γραφή και την έχω εδώ στου ποδαριού μου το πέταλο . Έλα , κυρ λύκε , διάβασε την , για να δω τι μου γράφει , κ' ύστερα φάγε με . Σηκώνει το πισινό του το ποδάρι , πάει ο λύκος να διάβαση , του πατάει μια κλωτσιά στα μούτρα , παρ' τον μεσ' στη θάλασσα . Η αλεπού βλέποντας αυτά πηδά κι αυτή μεσ' στη θάλασσα για να γλυτώσει , πνίγονται κ' οι δυο κ' έτσι απόμεινε η βάρκα με τις ελιές στο γάιδαρο... 

Ο λαγός και η χελώνα

Κάποτε ζούσε ένας λαγός που του άρεσε να υπερηφανεύεται για τη γρηγοράδα του-Είμαι ο πιο γρήγορος στο δάσος, έλεγε στους άλλους.-Έπρεπε να είμαι βασιλιάς! Μια μέρα ο τυφλοπόντικας έτυχε να τον ακούσει και νευρίασε πολύ. Έτρεξε λοιπόν στη φίλη του τη χελώνα και της -Ποιος νομίζει ότι είναι ο κυρ λαγός και θέλει να μας έχει όλους υπηκόους!Η χελώνα το σκέφτηκε διπλά και τριπλά, αλλά δεν ήξερε τι να κάνει.-Πρέπει να πάμε στην κυρία κουκουβάγια, το πιο σοφό πουλί του δάσους, είπε.-Εκείνη θα μας πει.-Καλή μας κουκουβάγια, πες μας, πως να τιμωρήσουμε τον ανόητο και περήφανο λαγό;-Μόνο η χελώνα μπορεί να δώσει ένα καλό μάθημα στο λαγό! είπε η σοφή κουκουβάγια. Και γυρίζοντας στη χελώνα, που κοίταζε έκπληκτη, της είπε:-Θα βάλεις στοίχημα με το λαγό ποιος από τους δύο θα φτάσει πρώτος στο λόγο μετά το ποταμάκι! -Πάμε τώρα κιόλας να το κανονίσουμε Έτσι, πήγαν στο λαγό.-Εσύ, το πιο αργό ζώο του δάσους, θέλεις να μου παραβγείς στο τρέξιμο; Χάλασε ο κόσμος! είπε έκπληκτος ο λαγός στη χελώνα.-Έτσι ακριβώς! είπε η χελώνα.-Κι όποιος κερδίσει θα πάρει το χρυσό καρότο.-Πες πως το πήρα ήδη! είπε ο λαγός, και όρισαν τη μέρα του διαγωνισμού. Έφτασε λοιπόν η μέρα του διαγωνισμού.Η κυρία κουκουβάγια έδωσε το παράγγελμα και ο αγώνας άρχισε.-Δε χρειάζεται να βιαστώ, είπε ο λαγός.Αποκλείεται να με κερδίσει η αργοκίνητη χελώνα!Άσ' τη λοιπόν να ξεκινήσει πρώτη.Έχουμε καιρό μπροστά μας. Έτσι, ο λαγός, σίγουρος για τη νίκη του, ξάπλωσε κάτω από ένα δέντρο να αναπαυτεί.-Ας δώσω στη φτωχή χελώνα λίγο χρόνο, σκέφτηκε και την κερδίζω αργότερα!Και πήρε έναν υπνάκο.Η "φτωχή" χελώνα όμως έκανε ό,τι μπορούσε. ¨Ετρεχε με όλη της τη δύναμη, κι έτσι κατά το μεσημέριπέρασε το ποταμάκι και κατευθύνθηκε προς το λόφο.Ο λαγός, που μέχρι εκείνη την ώρα κοιμόταν του καλού καιρού, ξύπνησε απότομα και είδε πως η ώρα είχε περάσει. Πετάχτηκε έντρομος κι άρχισε να τρέχει σαν τρελός για να προλάβει.-Πώς είναι δυνατόν! σκέφτηκε ο λαγός.-Είμαι το πιο γρήγορο ζώο του δάσους και κινδυνεύω να χάσω από το πιο αργό! Δε θα αντέξω τέτοιο ρεζιλίκι! Ας τρέξω να προλάβω!Όταν έφτασε όμως ο λαγός στο τέρμα, η χελώνα ήταν ήδη εκεί και κρατούσε το έπαθλο στα χέρια της πανηγυρίζοντας τη νίκη της.